Iedereen heeft zo zijn morele bezwaren de ‘do not’s’ die in zijn systeem zitten. Dingen waarvan hij overtuigd is dat hij ze nooit zal doen of opgeven.
Ik heb ze natuurlijk ook. Sommige zijn goed mee te leven en sommige zijn lastig. Ik ben nu drie weken in Thailand. Bijna bij elke stap die ik hier zet, word ik er mee geconfronteerd. Het leven lijkt hier anders, ik ben natuurlijk op vakantie, maar toch.
De morele bezwaren of hindernissen zijn diep in mijn opvoeding verankerd
Een van de eerste avonden in Thailand ben ik in Chiang Mai. Het tijdsgevoel is nog niet helemaal op orde en met mijn reisgenoot ga ik nog wat drinken. Om het maar even uit te proberen gaan we naar de oudste Gogobar van Chiang Mai de ‘Spotlight’.
We zitten eerst buiten wat te drinken en te praten. De zeer imposante uithangborden (40x30cm) worden binnen gehaald. Het is de officiële sluitingstijd. We verhuizen naar binnen. Aan de bar gaat het gesprek verder. Op het podium, ja we zijn in een gogobar, dansen een paar niet erg aantrekkelijke dames. Er is niet veel aandacht voor ze. Onbewust trekken we de aandacht van de dames en voor je ‘bob is your uncle’ kunt zeggen schuiven een aantal beter geklede dames aan. De taalbarriere is behoorlijk en veel verder dan ‘where are you from’ komen ze niet?
Mijn vriend is zo behulpzaam om bij de dames op duidelijke toon aan te geven dat ik SINGLE ben. Als een blad aan de boom richt de aandacht zich op mij. Daar ben ik niet blij mee. Ik ben single, maar ik ben niet op zoek naar een bardame.
Toch kruipt een meisje tegen me aan. Het is bij verre de aardigste van het stel en begint haar verhaal te vertellen. Ze spreekt redelijk goed de mix van Thai en Engels, het bar Thinglish.
Ze heeft een mooi gezichtje dat een beetje ontsiert wordt door een litteken van een motorongeluk. Ze werkt er pas drie maanden en vindt het niet leuk om te dansen. Haar man slaat haar, heeft haar verlaten en ze moet wat om de kost te verdienen. Tot zo ver een heel herkenbaar standaard verhaal dat door heel veel bardames wordt verteld.
Haar vorige baan, werken in een illegaal casino is voor een geruime tijd niet mogelijk. Ze staat op een zwarte lijst van de politie, gokken is verboden in Thailand en ze is betrapt.
Dilemma: Bardame meenemen of niet
Ze heeft twee dochtertjes, eentje van een paar jaar en eentje van 15. In eerste instantie zou ik haar zelf niet veel meer geven. Ik vergis me iedere keer in de leeftijden. Mijn vriend altijd bereid me te helpen vraagt naar de barfine en de andere kosten in de overtuiging dat ik te verlegen ben.
Ze is hevig teleurgesteld wanneer ik haar mededeel dat het niet gaat gebeuren. Mijn vriend kijkt me aan met zijn ogen half uit de kassen. Ik vat het samen met: ‘het voelt niet goed voor mij’. Mijn morele bezwaren of hindernissen komen de hoek om zeilen.
Zijn ogen die al aan draadjes bungelde, liggen inmiddels op de grond. Het is toch een mooi meisje! Ja en? Ik ben naar niets op zoek en in ieder geval niet naar dit. Ik krijg het hem niet uitgelegd, maar mijn gevoel verandert niet. Na de teleurstelling en het afrekenen is het meisje ook meteen verdwenen. Geen tijd voor spijt.
Ik vind het een beetje zielig voor haar dat ik niet voor haar verdienste van de avond heb gezorgd. In ieder geval financieel niet heb geholpen. Ik had natuurlijk alleen de barfine kunnen betalen, had ze aan haar verplichting richting de bar voldaan. Ik had haar natuurlijk ook nog wat geld kunnen geven en ze naar huis kunnen sturen. De ‘morele bezwaren’ tikken op mijn schouder; ‘zo hou je het systeem in stand’ roepen ze keihard in mijn oor. Lastig is dat veel nadenken.
Toch stap ik met een prima gevoel over de gezellige avond op mijn brommertje richting hotel. Alle aandacht voor je persoontje is natuurlijk wel leuk en strelend.
Ik ga lekker slapen, alleen dus.